رتبه بندی وضعیت سلامت کودکان در استان های مختلف ایران و ارتباط آن با شاخص های اقتصادی- اجتماعی

مقدمه: شاخص سلامت و میزان مرگ و میر کودکان از جمله شاخص های مهم بهداشتی است که بررسی های مختلف نشان دهنده تفاوت آنها در استان های کشور می باشد. هدف از این پژوهش، ارزیابی این شاخص ها در استان های کشور و بررسی ارتباط آن با شاخص های اجتماعی و اقتصادی می باشد.   روش کار: داده های مرتبط با شاخص های سلامت بر اساس اطلاعات مرکز توسعه و ارتقاء سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جمع آوری گردید. با استفاده از روش تحلیل عاملی، رتبه سلامت در استان ها تعیین شد و با استفاده از رگرسیون چندگانه با توجه به نمره استاندارد شده در اولین عامل تلخیص شده از تحلیل عاملی، ارتباط بین وضعیت سلامت کودکان با وضعیت اجتماعی اقتصادی استان ها ارزیابی گشت.   یافته ها: بررسی 46 شاخص سلامت و مرگ و میر کودکان در اولین فاکتور تحلیل عاملی نشان داد که به ترتیب استان های تهران، گیلان، سمنان، اصفهان از نظر این شاخص ها در وضعیت مطلوب تری قرار دارند و نیز استان های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، خوزستان و لرستان به ترتیب در وضعیت نامطلوب تری قرار دارند. همچنین ارزیابی وضعیت سلامت با 13 شاخص مرتبط با وضعیت اجتماعی اقتصادی نشان داد شاخص های جمعیت کودکان زیر 5 سال و میزان بی سرپرستی کودکان در وضعیت سلامت اثر منفی داشته است. علاوه بر این استان هایی که مهاجرپذیر بوده اند از لحاظ وضعیت سلامت درشرایط مطلوب تری قرار داشته اند.   نتیجه گیری: استان هایی که وضعیت اجتماعی اقتصادی بهتری داشته اند از لحاظ وضعیت سلامت و نیز میزان مرگ و میر کودکان در شرایط مطلوب تری قرار داشته اند، لذا توسعه اقتصادی و اجتماعی از عوامل مهم و تأثیرگذار در وضعیت سلامت کودکان در استان های مختلف کشور محسوب می گردد.